Odrzucenie spadku w imieniu małoletniego dziecka
Poprzednim razem pisałam o długach spadkowych i odrzuceniu spadku przez osoby pełnoletnie. Ale co zrobić, jeśli my odrzuciliśmy spadek, a w nasze miejsce jako spadkobiercy wchodzą małoletnie dzieci.
Czy jest sposób, aby w imieniu małoletniego dziecka także odrzucić spadek?
Tak. Jest. Ale zanim złożymy oświadczenie woli o odrzuceniu spadku w imieniu dziecka, musimy podjąć kilka kroków, które będą polegały na uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego na złożenie takiego właśnie oświadczenia.
Odrzucenie spadku w imieniu małoletniego dziecka – krok po kroku.
W pierwszej kolejności zadbajmy o własny interes i udajmy się do notariusza, by we własnym imieniu spadek odrzucić. Na złożenie takiego oświadczenia jak wskazywałam w poprzednim wpisie mamy termin 6 miesięcy od daty, kiedy dowiedzieliśmy się o śmierci spadkodawcy albo o istnieniu testamentu, w którym zostaliśmy powołani do spadku. Jeżeli tę kwestię zaniedbamy i termin 6 miesięcy upłynie bezskutecznie, to nie można już składać żadnych oświadczeń, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza.
Jeżeli złożyliśmy we własnym imieniu oświadczenie o odrzuceniu spadku i dysponujemy aktem notarialnym, kolejnym krokiem jest złożenie do właściwego sądu rodzinnego, pisemnego wniosku o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka.
Wniosek powinien być złożony na piśmie do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka, a w braku miejsca zamieszkania – sąd opiekuńczy miejsca jego pobytu. Pamiętajmy o wskazaniu we wniosku naszego numeru PESEL oraz numerów PESEL naszych małoletnich dzieci. Co do zasady wniosek do sądu powinni złożyć oboje rodzice. Do wniosku powinniśmy dołączyć odpowiednie dokumenty, którymi z zasady będą odpisy aktów stanu cywilnego oraz akt notarialny potwierdzający fakt odrzucenia przez nas spadku. W treści wniosku powinniśmy wskazać na okoliczności i dowody uzasadniające konieczność odrzucenia spadku, czyli istnienie długów spadkowych, równych lub przewyższających aktywa spadkowe. Opłata za złożenie wniosku wynosi 40 zł.
Po złożeniu wniosku sąd wyśle do nas zawiadomienie informując tym samym o terminie posiedzenia w sprawie. Przebieg posiedzenia z reguły obejmuje takie czynności jak ustanowienie i wysłuchanie kuratora, przesłuchanie rodziców oraz przeprowadzenie zawnioskowanych dowodów – dołączonych do wniosku dokumentów lub przesłuchanie świadków. Na tym posiedzeniu sąd wyda postanowienie w sprawie – najczęściej będzie to oczekiwana przez nas zgoda na odrzucenie spadku w imieniu dziecka.
Po uprawomocnieniu się postanowienia należy wystąpić do sądu z wnioskiem o doręczenie odpisu postanowienia sądowego ze stwierdzeniem prawomocności (opłata od wniosku wynosi 6 zł za stronę). Odpis postanowienia ze wzmianką o jego prawomocności sąd doręcza pocztą.
Należy pamiętać, że termin na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego przestaje biec w czasie postępowania o zgodę sądu, ale niezwłocznie po jej uzyskaniu należy złożyć oświadczenie.
Z tego względu pamiętajmy by po otrzymaniu postanowienia zezwalającego na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego dziecka zaopatrzonego we wzmiankę o jego prawomocności, niezwłocznie złożyć oświadczenie o odrzuceniu spadku w imieniu dziecka przed notariuszem lub w sądzie.
Odrzucenie spadku – czyli jak nie dziedziczyć długów po zmarłym
Czy istnieje możliwość by uniknąć długów, które pozostawił po sobie spadkodawca?
Tak. Jednak aby nie odziedziczyć niechcianych długów musimy pamiętać o kilku formalnościach.
Odrzucenie spadku.
Spadek może zostać przez spadkobierców przyjęty lub odrzucony. W sytuacji kiedy mamy do czynienia brakiem aktywów spadkowych, albo ich niewielką wartością i jednocześnie istnieniem z długów spadkowych, powinniśmy się zdecydować na odrzucenie spadku.
Na odrzucenie spadku spadkobierca ma 6 miesięcy od dnia, kiedy dowiedział się o podstawie powołania. Termin ten nie musi być więc liczony od dnia śmierci spadkodawcy, czyli od tzw. otwarcia spadku, chociaż w większości przypadków od tego właśnie dnia będzie on liczony.
Jakie wymagania muszę spełnić, żeby odrzucić spadek?
Po pierwsze, jak wskazałam powyżej na decyzję w tym zakresie mamy zaledwie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedzieliśmy się o powołaniu do dziedziczenia. W praktyce termin ten biegnie dla spadkobierców ustawowych – od dnia otwarcia spadku, a dla spadkobierców testamentowych – od dnia ogłoszenia testamentu.
Aby odrzucić spadek musimy złożyć odpowiednie oświadczenie albo przed notariuszem, albo przed sądem rejonowym właściwym miejscowo dla osoby, która spadek odrzuca.
Odrzucenie spadku przed notariuszem jest rozwiązaniem szybszym, a sama czynność nie zajmie nam więcej niż pół godziny. Do notariusza należy zabrać ze sobą odpis aktu zgonu spadkodawcy oraz nasz dowód osobisty. Wymagana jest tu forma aktu notarialnego.
Odrzucenie spadku przed sądem polega na złożeniu oświadczenia ustnie do protokołu bądź pisemnie, z podpisem urzędowo poświadczonym. Koszt oświadczenia składanego przed sądem wynosi 50 zł (art. 49 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych).
Ze złożonego oświadczenia nie można się wycofać, chyba, że zostało złożone pod wpływem błędu lub groźby.
Uchylenie się od skutków oświadczenia woli w przedmiocie odrzucenia spadku powinno nastąpić przed sądem, a spadkobierca musi jednocześnie oświadczyć, czy i jak spadek przyjmuje, czy też go odrzuca. Termin na wycofanie się ze skutków oświadczenia w przypadku błędu wynosi 1 rok od daty jego wykrycia, a w przypadku groźby – 1 rok od czasu ustania obawy. Błąd musi być istotny, czyli uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie nie złożyłby oświadczenia tej treści.
Jakie są skutki odrzucenia spadku?
Odrzucenie spadku nie daje gwarancji, że inni spadkobiercy nie będą musieli spłacić długów spadkodawcy. Zarówno majątek spadkodawcy jak i jego długi, w przypadku odrzucenia przez nas spadku, przejdą na kolejnych spadkobierców.
Odrzucenie spadku w praktyce oznacza, że będziemy traktowani tak, jakbyśmy nie dożyli otwarcia spadku.
Skoro spadkobierca, który spadek odrzucił, jest traktowany tak, jakby nie dożył otwarcia spadku, w jego miejsce wstępują inni krewni zmarłego, zgodnie z regułami dziedziczenia ustawowego. Skutek jest taki, że w miejsce spadkobiercy odrzucającego spadek wchodzą jego zstępni (dzieci).
Jeśli potomkowie również nie chcą przyjmować spadku obarczonego długami, powinni dopełnić tych samych formalności. Jeżeli mamy pełnoletnie dzieci, one same składają oświadczenie o odrzuceniu spadku w opisany powyżej sposób. Natomiast w przypadku dziecka małoletniego to rodzice muszą podjąć czynność prawną w ich imieniu, za zgodą sądu rodzinnego.
Zachowek – świadczenie dla pominiętych w testamencie
O zachowku możemy mówić, kiedy spadkodawca pozostawił testament, jednakże dokonał tego z pokrzywdzeniem najbliższej rodziny. Aby najbliżsi spadkodawcy nie pozostali z niczym, mają prawo dochodzić od spadkobierców testamentowych zachowku. Zachowek jest więc swego rodzaju instytucją, która pozwala na uzyskaniu pewnej korzyści pieniężnej ze spadku.
Komu przysługuje roszczenie o zachowek?
Zgodnie z art. 991 § 1 k.c. uprawnienie do zachowku przysługuje zstępnym spadkodawcy, małżonkowi spadkodawcy oraz rodzicom spadkodawcy.
Osoby te uprawnione są do zachowku pod warunkiem, że byłyby powołane do spadku z ustawy.
Co to oznacza? Oznacza to, że małżonek spadkodawcy będzie miał uprawnienie do żądania zachowku o ile małżonkowie nie pozostawali w separacji orzeczonej wyrokiem sądu, a także jeżeli nie został między małżonkami prawomocnie orzeczony rozwód. Natomiast rodzice spadkodawcy będą uprawnieni do żądania zachowku wyłącznie w sytuacji gdy spadkodawca nie pozostawił zstępnych (dzieci, wnuków), którzy będą po nim dziedziczyć, a to dlatego że zgodnie z art. 932 § 1 k.c. rodzice dziedziczą w przypadku braku zstępnych spadkodawcy.
Z powyższego wynika, że rodzeństwo spadkodawcy nie jest w ogóle uprawnione do zachowku.
Z uprawnienia do zachowku nie mogą także skorzystać osoby niegodne dziedziczenia, osoby które spadek odrzuciły, osoby wydziedziczone przez spadkodawcę (tj. pozbawione prawa do zachowku) oraz osoby, które na podstawie umowy zrzekły się dziedziczenia.
Jak obliczyć zachowek?
Co do zasady wysokość zachowku przypadającego uprawnionemu wynosi 1/2 udziału, jaki otrzymałby, gdyby miało miejsce dziedziczenie ustawowe. Istnieje również wyjątkowa sytuacja, gdy zachowek wynosi 2/3 udziału i dotyczy to zachowku należnego zstępnym, jeżeli w chwili otwarcia spadku (tj. śmierci spadkodawcy) byli małoletni oraz innym uprawnionym, jeżeli w chwili otwarcia spadku są trwale niezdolni do pracy.
Dokładną instrukcję obliczania zachowku przedstawił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 13 lutego 2004 r. sygn. akt II CK 444/02.
„W celu obliczenia zachowku należy najpierw określić udział spadkowy stanowiący podstawę do obliczenia zachowku. Wyjść trzeba tutaj od ustalenia udziału, w jakim uprawniony byłby powołany do spadku z ustawy, przy czym przy operacji tej, zgodnie z art. 992 k.c., uwzględnia się także spadkobierców niegodnych oraz spadkobierców, którzy spadek odrzucili, natomiast nie uwzględnia się spadkobierców, którzy zrzekli się dziedziczenia albo zostali wydziedziczeni.
Następnie udział ten mnoży się, stosownie do art. 991 § 1 k.c., przez 2/3, jeżeli uprawniony do zachowku jest trwale niezdolny do pracy lub małoletni, a w pozostałych sytuacjach – przez 1/2.
Otrzymany wynik to właśnie udział spadkowy stanowiący podstawę do obliczenia zachowku.
Kolejnym etapem obliczania zachowku jest ustalenie tzw. substratu zachowku (art. 993-995 k.c.). Ustalenie substratu zachowku wymaga przede wszystkim określenia czystej wartość spadku. Czysta wartość spadku stanowi różnicę pomiędzy stanem czynnym spadku, czyli wartością wszystkich praw należących do spadku, według ich stanu z chwili otwarcia spadku, i cen z chwili orzekania o zachowku a stanem biernym spadku, czyli sumą długów spadkowych, z pominięciem jednak długów wynikających z zapisów i poleceń.
Po określeniu czystej wartości spadku dolicza się do niej, dla ustalenia substratu zachowku, wartość darowizn dokonanych przez spadkodawcę, bez względu na to, czy były one uczynione na rzecz spadkobierców, uprawnionych do zachowku, czy też innych osób.
Wartość przedmiotu darowizny na potrzeby doliczenia oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili ustalenia zachowku (art. 995 k.c.).
Pewne jednak darowizny zostały wyłączone od doliczania, w szczególności drobne, zwyczajowo przyjęte oraz dokonane dawniej niż przed dziesięciu laty, licząc od otwarcia spadku, na rzecz osób niebędących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku (art. 994 § 1 k.c.).
Zamyka obliczanie zachowku operacja mnożenia substratu zachowku przez udział spadkowy stanowiący podstawę do obliczenia zachowku. Jej wynik wyraża wysokość należnego zachowku.”
Pozew o zachowek
Sądem właściwym do wniesienia pozwu o zachowek jest wyłącznie sąd ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy.
Jeżeli miejsca zamieszkania w Polsce nie da się ustalić, właściwy jest sąd miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego część.
W pozwie wnosimy o zasadzenie na naszą rzecz określonej kwoty pieniężnej tytułem zachowku. Kwota ta jest o tyle istotna, że stanowi ona wartość przedmiotu sporu i wyznacza w jakiej wysokości będzie obliczona opłata od pozwu, która wynosi 5% wskazanej wartości przedmiotu sporu. Jeżeli więc domagamy się zachowku np. w kwocie 100 000 zł opłata od pozwu będzie wynosić 5 000 zł (100 000 zł x 5% = 5 000 zł).
W uzasadnieniu pozwu należy wskazać na przebieg postępowania o stwierdzenie nabycia spadku – kto dziedziczył po spadkodawcy oraz podać dane pozwalające na ustalenie wartości zachowku. Są to dane, które wskażą wartość majątku spadkowego. Należy więc wskazać w pozwie co wchodzi w skład majątku spadkowego (nieruchomości, ruchomości, środki pieniężne zgromadzone przez spadkodawcę) wraz z określeniem wartości tych składników.
Przedawnienie roszczenia o zachowek
Z wystąpieniem z pozwem o zachowek do sądu nie należy zwlekać. Roszczenia uprawnionych do zachowku przedawniają się z upływem 5 lat od ogłoszenia testamentu.
Po upływie tego terminu ten przeciwko komu przysługuje nam roszczenie o zachowek, może się uchylić od jego zaspokojenia, co w praktyce najczęściej oznacza, że zachowku nie dostaniemy.
Pamiętaj!
Podczas prowadzenia każdego postępowania sądowego warto jest skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, który pomoże Ci jak najszybciej zakończyć postępowanie i będzie dbał o to, aby Twoje interesy były jak najlepiej zabezpieczone. Dzięki pomocy adwokata Twój udział w sprawie przed sądem może ograniczyć się do minimum. Fachowe wskazówki dotyczące każdego konkretnego przypadku, nawet na etapie przed złożeniem pozwu lub wniosku w sprawie, mogą pomóc rozwiać wątpliwości i upewnić nas, że podejmowane działania są prawidłowe i skuteczne.
Sądowe stwierdzenie nabycia spadku
Stwierdzenie nabycia spadku to postępowanie, którego celem jest stwierdzenie, kto nabył prawa do spadku po spadkodawcy. Sąd określa krąg podmiotów uprawnionych do dziedziczenia majątku po zmarłej osobie, w drodze spadku.
Jakie kroki należy podjąć, żeby uzyskać postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku?
Postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku jest inicjowane na wniosek zainteresowanego.
We wniosku należy wymienić wszystkich potencjalnych spadkobierców, którzy staną się uczestnikami postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. W treści wniosku należy przedstawić wszystkie okoliczności sprawy, takie jak wskazanie kiedy zmarł spadkodawca, jakie było jego ostatnie miejsce zamieszkania, a także czy dziedziczenie następuje z ustawy czy z testamentu.
Sądem właściwym do stwierdzania nabycia spadku jest sąd ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy wtedy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy.
Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku zapada po przeprowadzeniu rozprawy, na którą wzywani są wszyscy spadkobiercy. W toku rozprawy spadkobiercy składają zapewnienie spadkowe – oświadczenie o tym, czy znane mu są inne osoby powołane do spadku oraz czy spadkodawca pozostawił testament.
Podczas sprawy o stwierdzenie nabycia spadku sąd nie zajmuje się badaniem, jakie składniki majątkowe wchodzą w skład spadku, nie dzieli także składników majątku spadkowego między spadkobierców. Ustalenie tego, co wchodziło w skład masy spadkowej oraz dokonanie podziału poszczególnych składników masy spadkowej następuje podczas sprawy o dział spadku.
Opłata od składanego do sądu wniosku o stwierdzenie nabycia spadku wynosi 50 zł. Jeśli w jednym wniosku wnosimy o stwierdzenie nabycia spadku po kilku osobach, za taki wniosek płacimy wielokrotność tej sumy. Opłata może być uiszczona albo w kasie sądu albo przelewem i wtedy do wniosku dołączamy potwierdzenie przelewu.
Na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku można dokonać zmian m.in. w księgach wieczystych czy też Krajowym Rejestrze Sądowym.